Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie

Misja Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie jest ekumeniczną, państwową uczelnią wyższą, kontynuatorką Wydziału Teologii Ewangelickiej i Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. W Akademii kształcą się osoby związane z tradycją ewangelicką, prawosławną i starokatolicką. Akademia jest universitas docentorum et scolarium – braterską wspólnotą ludzi poszukujących prawdy, dobra i piękna w oparciu o wiarę w Jezusa Chrystusa. Etos universitas wyraża się w ekumenizmie, tolerancji oraz dialogu religijnym, kulturowym i naukowym. Edukacja w Akademii sprzyja indywidualnemu rozwojowi wychowanków pod względem intelektu, duchowości, charakteru i umiejętności profesjonalnych. Akademia kształci studentów w zakresie nauk teologicznych i pedagogicznych, przygotowując duchownych i świeckich pracowników dla Kościołów chrześcijańskich w Polsce, a także dla instytucji socjalnych, edukacyjnych i samorządowych, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb społeczności lokalnych. Akademia jest instytucją edukacyjną kierującą się odpowiedzialnością wobec Kościołów, społeczeństwa i nauki. Akademia – uznając teologię za nieodzowny wymiar działalności Kościołów – realizuje swoją misję we współpracy z Kościołami kształcącymi w niej swoich przyszłych współpracowników. Akademia jest miejscem pielęgnowania jedności, a zarazem poszanowania odrębności teologicznych występujących w obrębie tradycji ewangelickiej, prawosławnej i starokatolickiej. Akademia jest instytucją edukacyjną kształcącą nie tylko wysoko wykwalifikowanych pracowników, lecz również przyszłych uczestników życia społecznego. Akademia – strzegąc swojej niezależności politycznej – bierze udział w budowaniu społeczeństwa obywatelskiego w poszanowaniu tożsamości kulturowej, religijnej i wspólnotowej wszystkich jego podmiotów, wnosząc do życia publicznego etos obywatelskiej i chrześcijańskiej odpowiedzialności i wrażliwości społecznej. Akademia – będąc miejscem spotkania różnych tradycji – przyczynia się do dzieła pojednania i integracji, stając się pomostem religijnym i kulturowym pomiędzy Wschodem i Zachodem Europy. Uchwała Senatu ChAT z dnia 23 marca 2000 r.

Akademia jest kontynuatorką Wydziału Teologii Ewangelickiej i Studium Teologii Prawosławnej, utworzonych po pierwszej wojnie światowej na Uniwersytecie Warszawskim. Studium Teologii Prawosławnej nie otrzymało zezwolenia na wznowienie działalności po roku 1945, natomiast Wydział Teologii Ewangelickiej został wyodrębniony z Uniwersytetu Warszawskiego w 1954 r. i przekształcony – przy współudziale Kościołów starokatolickich – w Chrześcijańską Akademię Teologiczną; odtąd też istnieje w ChAT Sekcja Teologii Ewangelickiej i Sekcja Teologii Starokatolickiej, a od 1957 r. również Sekcja Teologii Prawosławnej. W roku 2004 uczelnia obchodziła 50 – lecie istnienia. Rozwój uczelni po roku 1989 Przemiany ustrojowe po roku 1989 pozwoliły rozszerzyć uczelniom, także uczelniom teologicznym, ich zakres autonomii i samodzielności. ChAT wykorzystała tę możliwość, opracowując w 1991 roku nowy statut uczelni, a także regulaminy studiów, organizacyjny oraz samorządu studenckiego. Przepisy te konkretyzują zakres kompetencji i odpowiedzialności poszczególnych członków kierownictwa ChAT oraz zapewniają współudział pracowników i studentów w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących uczelni. Jej działalność naukowa, dydaktyczna i organizacyjna nabrała dynamiki, przyczyniając się do wzrostu autorytetu Akademii w kontaktach międzyuczelnianych zarówno w kraju jak i za granicą. Akademia reagowała sprawnie na przemiany i potrzeby edukacyjne w naszym kraju. W roku akademickim 1991/92 rozpoczął działalność Ekumeniczny Instytut Pedagogiczno-Katechetyczny. Był on praktyczną formą odpowiedzi na wyzwanie postawione przed Kościołami przez wprowadzenie nauki religii do szkół. Chodziło o przygotowanie kadry katechetów zdolnych nie tylko do prowadzenia nauczania religii w szkołach, ale także – w miarę potrzeby – mogących wykładać przedmioty ogólnokształcące. W czerwcu 1995 roku pierwsi absolwenci tego Instytutu uzyskali dyplomy magistra teologii w zakresie pedagogiki religijnej. Po kilku latach doświadczeń wyłoniła się konieczność restrukturyzacji Instytutu poprzez przekształcenie go w Ekumeniczny Instytut Pedagogiczny. Polegała ona na uruchomieniu na kierunku pedagogika 3-letnich licencjackich wyższych studiów zawodowych w zakresie dwóch specjalności. W roku akademickim 1996/97 przyjęto pierwszych studentów na studia w zakresie pracy socjalnej, rok później rozpoczęła działalność druga specjalność – pedagogika szkolna i korekcyjna. Poczynając od roku akademickiego 1999/2000 absolwenci wyższych studiów zawodowych będą mogli kontynuować naukę na uzupełniających 2-letnich studiach magisterskich. Pozyskanie przez Uczelnię profesorów o znacznym dorobku naukowym umożliwiło podjęcie decyzji o utworzeniu z dniem 1 marca 1994 roku Studium Doktoranckiego w zakresie nauk teologicznych. Uczelnia posiada uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora oraz prowadzenia przewodów o nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego, a także tytułu profesora nauk teologicznych i nadawania godności doktora honoris causa. Doktoraty honorowe otrzymało dotychczas wielu wybitnych przedstawicieli życia naukowego i kościelnego z kraju i zagranicy, m.in.: prawosławni patriarchowie Konstantynopola Dimitrios I i Bartłomiej I, metropolita z Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Nikodem, arcybiskup Aten i całej Grecji Chrystodoulos, starokatoliccy arcybiskupi Utrechtu Marinus Kok i Jan Antoni Glasemaker, prof. Kurt Stalder z Wydziału Teologii Starokatolickiej Uniwersytetu w Bernie, bp Karol Kotula – zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, bp Kurt Scharf – zwierzchnik Kościoła Ewangelickiego Berlina-Brandenburgii, ks. prof. Gerhard Sauter z Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu w Bonn, bp Alfons Nossol – przewodniczący Rady Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu, bp prof. Wolfgang Huber – ewangelicki Biskup Berlina i Brandenburgii, Przewodniczący Rady Kościoła Ewangelickiego Niemiec.

Rok akademicki 2018/2019 rozpoczęliśmy w nowej siedzibie przy ul. Broniewskiego 48 na Bielanach. Znakomity dojazd bezpośrednio do siedziby: – tramwaje 22, 28, 33, 35 (przystanek Romaszewskiego d. Duracza); – autobus: 114 (przystanek Park Olszyna /jadąc z Placu Wilsona/ i Romaszewskiego d. Duracza /jadąc od strony Metra Młociny/); – metro: stacja Słodowiec + 10 minut spacerem. Archiwum zdjęć: http://chat.edu.pl/archiwum-zdjec/

Doktoraty honorowe otrzymało dotychczas wielu wybitnych przedstawicieli życia naukowego i kościelnego z kraju i zagranicy, m.in.:  bp Karol Kotula – zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce (1959) bp Leon Grochowski (1966) Andrzej Buzek (1969) Nikodem (Rotow) prawosławny metropolita leningradzki i nowogrodzki (1974) Günter Berndt (1976) ks. prof. Wiktor Niemczyk (1979) Billy Graham (1981) Dymitr I patriarcha Konstantynopola (1987) Bert Beverly Beach bp Antonius Jan Glazemaker starokatolicki arcybiskup Utrechtu (1989) ks. Eugen Voss (1994) Marinus Kok starokatolicki arcybiskup Utrechtu (1994) bp Kurt Scharf – zwierzchnik Kościoła Ewangelickiego Berlina- Brandenburg ks. prof. Gerhard Sauter, Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu w Bonn (1995) arcybiskup ad personam Alfons Nossol (1997) prof.Kurt Stalder duchowny i teolog starokatolicki, Wydział Teologii Starokatolickiej Uniwersytetu w Bernie Bartłomiej I patriarcha Konstantynopola (1998) bp Hans Gerny -zwierzchnik Kościoła Chrześcijańskokatolickiego w Szwajcarii Jan Broda (2001) bp Jan Szarek (2001) Chrystodulos arcybiskup Aten i całej Grecji (2003) Cyryl I patriarcha Moskwy (2004) arcybiskup ad personam Zygmunt Zimowski (2008) bp prof. Wolfgang Huber – ewangelicki Biskup Berlina i Brandenburgii, Przewodniczący Rady Kościoła Ewangelickiego Niemiec (2008) ks. prof. Wacław Hryniewicz (2009) Jan X patriarcha Antiochii (2016) prof. Michael Meyer-Blanck – Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu w Bonn (2017)

Medal jest wyróżnieniem dla osób w szczególny sposób zasłużonych dla Akademii w zakresie: 1) akademickiej działalności organizacyjnej, badawczej, dydaktycznej; 2) budowania krajowej i międzynarodowej współpracy akademickiej; 3) tworzenia więzi ekumenicznych i międzyreligijnych; 4) krzewienia wolności sumienia i wyznania oraz wolności poszukiwań naukowych. Medalem nagradza się w szczególności byłych rektorów, prorektorów i dziekanów, a także nauczycieli akademickich posiadających co najmniej 10-letni staż pracy na stanowisku profesora. Medal nadaje się uchwałą Senatu Akademii na wniosek rektora Akademii. Uchwałę podejmuje się większością 2/3 głosów w obecności co najmniej 1/2 ogółu członków Senatu. Medale otrzymali: prof. dr hab. Barbara Städtler-Mach prof. dr hab. Michał Pietrzak ks. prof. dr hab. Manfred Uglorz JE bp Jan Szarek prof. dr hab. Michael Wolter JE bp prof. dr hab. Wiktor Wysoczański JE Metropolicie prof. zw. dr hab. Sawa Michał Hrycuniak JE abp prof. ChAT dr hab. Jeremiasz Jan Anchimiuk prof. zw. dr hab. Janusz T. Maciuszko ks. prof. dr hab. Marian Bendza prof. dr hab. Karol Karski

Projekt badawczy NCN – Nr 2016/23/B/HS6/03898 w trakcie realizacji: Być uczniem podczas edukacyjnej rewolucji: Poznawcze i pozapoznawcze konsekwencje reformy edukacji 2017  Kierownik projektu: dr hab. Maciej Karwowski Projekt badawczy NCN – Nr DEC-2011/03/B/HS6/01839 zrealizowany w 2015: Racjonalność kształcenia szkolnego w perspektywie „interesów poznawczych” jego uczestników  Kierownik projektu: dr hab. Bogusław Milerski, prof. ChAT Wykonawcy: prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski, dr hab. Renata Nowakowska-Siuta, prof. ChAT, dr hab. Maciej Karwowski, prof. APS Publikacje: Renata Nowakowska-Siuta, Bogusław Śliwerski, Racjonalność procesu kształcenia. Studium z polityki oświatowej i pedagogiki porównawczej.Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2015. Bogusław Milerski, Maciej Karwowski, Racjonalność procesu kształcenia. Teoria i badanie. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2016. Opis ogólny projektu Wyniki badań Publikacje Kwestionariusz objęty prawem autorskim Summary Projekt badawczy NCN-Nr 0111/B/H03/2011/40 zrealizowany w 2013: Uspołecznienie szkolnictwa publicznego w III RP Kierownik projektu: prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski Publikacja: Bogusław Śliwerski: Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2013.