Relacja z konferencji „Przemiany ekumenizmu”
Dnia 8 marca 2024 r. w siedzibie Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie odbyła się przygotowana przez Wydział Teologiczny przy współpracy z Wyższą Szkołą Teologiczno-Społeczną konferencja „Przemiany ekumenizmu”. Poświęcona była przemianom, jakie zachodzą w ruchu ekumenicznym w ostatniej dekadzie. Punktem wyjścia do refleksji było opublikowane niedawno oświadczenie „Duch Pana nade mną”, będące efektem I fazy globalnego dialogu luterańsko-pentekostalnego.
Konferencja rozpoczęła się od dyskusji panelowej „Przemiany ekumenizmu”. Wzięli w niej udział dyrektor Polskiej Rady Ekumenicznej ks. dr Grzegorz Giemza z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz dwóch teologów rzymskokatolickich zajmujących się ekumenizmem: sekretarz Rady ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski ks. prof. Sławomir Pawłowski oraz ks. prof. Andrzej Perzyński z Polskiego Forum Chrześcijańskiego.
Paneliści mówili m.in. o mocnych i słabych stronach relacji ekumenicznych w Polsce. – Płaszczyzną porozumienia może być wspólny tekst Biblii Ekumenicznej, a także działania praktyczne. W Polskiej Radzie Ekumenicznej zajmujemy się sprawiedliwością klimatyczną i migracjami. To są tematy od lat obecne w światowym ruchu ekumenicznym – mówił ks. Grzegorz Giemza. Ks. Andrzej Perzyński zwracał uwagę na zapotrzebowanie na studia biblijne i podkreślał, iż powinny one być ekumeniczne. Zwrócił też uwagę na to, że dialog ekumeniczny łączy się z dialogiem z judaizmem. – Dla nas wszystkich chrześcijan potrzebne jest pogłębienie korzeni żydowskich – przekonywał.
– W Polsce największymi przeszkodami na polu ekumenicznym są niewiedza, prądy tradycjonalistyczne i brak wyczucia, jak wiele może dać wymiana darów – mówił ks. Sławomir Pawłowski. Ks. Andrzej Perzyński zauważył, że wiele się dzieje w ekumenizmie doktrynalnym i duchowym, ale za mało w praktycznym. – Wyjątkiem są tu wspólne akcje kościelnych organizacji charytatywnych – powiedział. Ks. Grzegorz Giemza mówił, że jedną z trudności w działaniach ekumenicznych jest dzielenie się Kościołów – i dotyczy to nie tylko protestantów. – Ponadto Kościoły borykają się z wyzwaniami doczesności i trudno im kłaść nacisk na ekumenię. Nie wiem, czy jakikolwiek Kościół oprócz Rzymskokatolickiego ma referenta do spraw ekumenizmu, którego zadaniem jest inspirowanie do działań ekumenicznych – zauważył.
Dalsza część konferencji została poświęcona dialogowi luterańsko-pentekostalnemu, m.in. w związku z wydaniem wspomnianego oświadczenia „Duch Pana nade mną”. Polską perspektywę zaprezentowali ks. dr Adam Malina z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i pastor dr Wojciech Trybek z Kościoła Zielonoświątkowego. – Zielonoświątkowcy czują się spadkobiercami reformacji – podkreślał pastor Trybek. Mówił o współpracy luterańsko-zielonoświątkowej w Polsce, szczególnie na polu ewangelizacyjnym. Zwracał uwagę, że problemem we wzajemnych relacjach może być prozelityzm. – Kościół Zielonoświątkowy w Polsce uczestniczy w dialogu z luteranami. Nie jest on może intensywny, ale istnieje – skonkludował.
O doświadczeniach dialogu luterańsko-pentekostalnego na poziomie globalnym z perspektywy obu tradycji wyznaniowych mówili dr Jean-Daniel Pluss ze Światowego Forum Chrześcijańskiego oraz ks. dr Cheryl Peterson z Wartburg Theological Seminary. Natomiast o ekumenizmie obu denominacji mówili ks. prof. Dirk Lange ze Światowej Federacji Luterańskiej i prof. Cecil Robeck z Fuller Theological Seminary.
tekst za: https://ekumenia.pl
fot. Mirosława Weremiejewicz
